Goede Vrijdag

Goede Vrijdag. Goede! Wat een troost voor de Kerk: zonder kruis geen kroon. Maar wat een bitter lijden moest daar, door ons, aan voorafgaan!

Vanmorgen met alle kinderen van de weeshuisjes soort zondagsschool gehad voor Goede Vrijdag. Ruim zestig kinderen waren er nu, want vanmorgen vroeg zijn de kinderen van de re-unificatie gekomen.
In 2011 wilde UNICEF een pilot doen met Stéphanos omdat de overheid van Malawi wilde dat kinderen in weeshuizen teruggeplaatst zouden worden naar familie, omdat weeshuizen ook niet de ideale oplossing zijn. En inderdaad, juist het gene wat ze het hardste nodig hebben kunnen wij ze niet geven: moederliefde/familieliefde. Daarom heeft Stéphanos toegestemd zijn (ik dacht in 2012) twintig kinderen geselecteerd op basis van gezondheid maar ook de draagkracht van familie. Enkele van hen komen nog wel naar de Day Care. Echter zijn er al verschillende kinderen (ook enkele met HIV) teruggekomen om verschillende redenen.

Nu voor Pasen zijn alle kinderen weer even hier, en dat vinden ze geweldig: weer even met al hun oude vriendjes en vriendinnetjes spelen. Want al zo’n 4 jaar is de groep weeshuiskinderen hetzelfde, en zijn kinderen die zorg echt nodig hadden opgevangen in de daycare (op een heel enkele uitzondering na) ook in het kader van de re-unificatie, dan een kind terug gaat naar zijn/haar familie.

Corrie vroeg terug van zondag, over Barabbas, en ze wisten echt veel en tot in detail! Daarna vertelde ze het verhaal van de kruisiging, in vloeiend Chichewa. Het duurde bijna een uur, maar de kinderen zaten muisstil geboeid te luisteren. Schitterend om zo het Evangelie te mogen verkondigen. Maar wel tegelijk moeilijk dat je het alleen aan het hart kunt brengen, niet in het hart.

Daarna samen gezongen in het chichewa.Veel wijzen zijn wel bekend, of lijken op de wijzen van hymns of psalmen, en heeft de wijs een nootje te weinig voor deze psalm in het chichewa? Nou dan zing je er gewoon een nootje aan vast! Zo grappig! Hier heel gewoon.

Éen jongetje van een jaar of 6 was me bij binnenkomst vanmorgen meteen al opgevallen: ondervoed. Dat was wel heel duidelijk! Heel breed voorhoofd, hele grote ogen en naar beneden liep het bij zijn kin echt uit in een punt. En zijn armen en benen waren stokjes. Beentjes die hem nauwelijks konden dragen. Arm joch! Na de dienst kregen ze limonade en chips. Hij had zijn portie al snel op, en keek begerig naar de uitdelers, maar durfde niet te gaan halen. Een paar grote jongens moedigden hem aan en gaven hem een beker, maar hij durfde echt niet. Toch kon hij zijn ogen niet van het eten afhouden, zijn hele lijfje straalde verlangen uit. Toen ben ik naar hem toegelopen en heb mijn portie met hem gedeeld. Hij was te verlegen om me te bedanken, maar ‘t was in een mum van tijd verdwenen. Hij had echt honger! Duidelijk weinig gegroeid de laatste tijd, bijna kaal, hele dunne beetjes, te grote ogen… Maar goed dat hij een paar dagen hier is, dan kan hij wat bijkomen.Zijn tweelingzusje is ook dun en fragiel, en schrokte haar portie ook naar binnen, maar haar haar ziet er beter uit en t kinnetje minder spits. We zullen kijken wat we voor ze kunnen doen! Komende weken zal ik dit wel veel meer gaan zien wanneer ik mee ga de dorpen in om kinderen te bezoeken.

we zijn op het idee gekomen om de spullen van sponsoren die ik meegebracht heb (en die hier nog steeds liggen omdat je ze in de weeshuisjes niet zomaar aan een paar kinderen kan uitdelen omdat de anderen dan niet hebben) aan de kinderen van de re-unificatie mee te geven. Zij gaan maandag/dinsdag weer naar huis, en sommigen zien er wel goed uit, maar verschillende van hen kunnen duidelijk wel wat extra’s gebruiken. De kleren van de andere kinderen zijn ook gescheurd, maar wel schoon. En deze kids hebben niet alleen blote voeten en gescheurde kleren, maar sommige ook echt vieze kleren en heel dun haar. Dat zegt wat. Nog even overleggen, maar dan geven we deze kinderen van al de meegebrachte sponsormaterialen: tandenborstels, tandpasta, potloden etc. en de kleding en zeven paar schoenen die ik bij me heb zijn voor de kids die ze passen. Zo komen de spullen echt waar ze het hardst nodig zijn!

Morgen hopen we een dagje uit te gaan, naar het werk van Maaike (medische kliniek), de hoogste berg, Mulanje en naar Cholo, een klein stadje waar ze veel houtsnijwerk en schilderkunst verkopen. Leuk!

Zelf vannacht voor het eerst zonder wakker liggen geslapen, 8 uur aan een stuk! Heerlijk! Maar vanmorgen was het alweer tijd voor Lariam. Dat zijn de anti-malariapillen die alle zendingswerkers slikken. Helaas hebben we bijna allemaal vaak last van slapeloosheid, en veelgehoorde bijwerking. Gelukkig kan ik er aardig goed tegen en tank ik tijdens de siesta wel weer bij.

Nu snel naar binnen, want ondanks de Deet vieren de muggen feest.

Vanavond fijn meeluisteren met de eigen gemeente!
U en jij ook alleen goede, gezegende dagen toegewenst!

Hartelijke groet,