De kinderen...
Blijf op de hoogte en volg Woudiëtte
31 Maart 2015 | Malawi, Blantyre
Zittend op de veranda geniet ik van het zingen van de kinderen. Ze wonen wat verderop, achter een rij bosjes, maar toch is het gezang goed te horen. Meerstemmig, in canon, met voorzang, echt mooi! En niet alleen kinderen hoor je vaak zingen. Regelmatig hoor ik ook volwassenen zingend over het paadje lopen achter het guesthouse. Malawianen zijn muzikaal, maar uiten dat ook gewoon. Wanneer wij in Nederland iemand zingend voorbij horen lopen staan we bijna op om door het raam te kijken wie dat dan wel mag zijn…
De zorg voor de kinderen is hier goed, echt goed! Ik begrijp nu waarom de Verenigde Naties zo positief waren over Stéphanos. De kinderen staan ook echt centraal, zonder verwend te worden. En kinderen met een aandoening of achterstand oid horen er helemaal bij, tegelijk zonder voorgetrokken te worden. Knap! Beide zaken heb ik in Nederlandse opvang en peuterspeelzalen ook wel anders gezien tijdens mijn stage…
Een paar voorbeelden: Zondagmiddag kregen de kinderen na zondagsschool limonade en wat chips. Ik had geschreeuw en geroep verwacht, want alle veertig kinderen lusten dit wel na ruim een uur stilzitten in de warme hal. Maar nee, ze draalden een beetje op het terrein rond terwijl het drinken gehaald werd en kwamen toen op hun gemakje naar de meiden die het inschonken. Ook werd gezorgd dat iedereen kreeg: een meisje dat verstandelijk beperkt is liep wat rond, zonder beker en afgeleid door alles wat ze zag. Maar ze werd er gewoon bijgeroepen: kom, dan krijg je ook lekker drinken en chips!
Ik heb gelachen om de drinkbekers: veel pindakaaspotten (uiteraard van plastic!)! En een chipsbakje? Waar heb je nu anders een shirt voor! Heel gewoon: je houd met je ene hand je beker vast, en met de andere houd je je shirt op en die druk je daarna dicht tegen je buik zodat je schat goed bewaard blijft. Heerlijk!
Ook mooi om te zien was hoe een paar opgeschoten jongens van een jaar of veertien een kleintje hielpen die met zijn dikke luier maar nauwelijks kon lopen en zijn chips uit zijn shirtje liet vallen. Ze lachten hem niet uit, renden niet voorbij, pikten niet stiekum wat; maar nee: de twee pubers liepen naar hem toe, zetten hem overeind, raapten zijn chipjes op en drukten hem op het hart zijn shirtje nu goed vast te houden. Zo lief en ontzettend leuk om te zien! Je merkt aan de kinderen dat ze gewend zijn om naar elkaar om te kijken en elkaar te helpen. Ze dringen niet omdat ze dat ook niet hoeven omdat ze weten dat ieder zijn of haar deel echt wel krijgt.
Afrikanen zouden geen afrikanen zijn als ze niet op blote voeten lopen. Zo ook een jongetje dat voor ons liep uit de kerk. Op zijn blote voeten. Had hij geen schoenen dan? Jawel, in elke hand één. Op blote voeten loopt toch veel lekkerder? Schitterend! En zo blijven je schoenen waar je zo trots op bent nog mooi ook!
Allen heel hartelijk dank voor de vele betrokken reacties, via welke weg dan ook! Verschillende heb ik al overgeschreven en in mijn slaapkamer aan de muur gehangen! Bemoedigend! Dank!
Ontvang een hartelijke groet!
De zorg voor de kinderen is hier goed, echt goed! Ik begrijp nu waarom de Verenigde Naties zo positief waren over Stéphanos. De kinderen staan ook echt centraal, zonder verwend te worden. En kinderen met een aandoening of achterstand oid horen er helemaal bij, tegelijk zonder voorgetrokken te worden. Knap! Beide zaken heb ik in Nederlandse opvang en peuterspeelzalen ook wel anders gezien tijdens mijn stage…
Een paar voorbeelden: Zondagmiddag kregen de kinderen na zondagsschool limonade en wat chips. Ik had geschreeuw en geroep verwacht, want alle veertig kinderen lusten dit wel na ruim een uur stilzitten in de warme hal. Maar nee, ze draalden een beetje op het terrein rond terwijl het drinken gehaald werd en kwamen toen op hun gemakje naar de meiden die het inschonken. Ook werd gezorgd dat iedereen kreeg: een meisje dat verstandelijk beperkt is liep wat rond, zonder beker en afgeleid door alles wat ze zag. Maar ze werd er gewoon bijgeroepen: kom, dan krijg je ook lekker drinken en chips!
Ik heb gelachen om de drinkbekers: veel pindakaaspotten (uiteraard van plastic!)! En een chipsbakje? Waar heb je nu anders een shirt voor! Heel gewoon: je houd met je ene hand je beker vast, en met de andere houd je je shirt op en die druk je daarna dicht tegen je buik zodat je schat goed bewaard blijft. Heerlijk!
Ook mooi om te zien was hoe een paar opgeschoten jongens van een jaar of veertien een kleintje hielpen die met zijn dikke luier maar nauwelijks kon lopen en zijn chips uit zijn shirtje liet vallen. Ze lachten hem niet uit, renden niet voorbij, pikten niet stiekum wat; maar nee: de twee pubers liepen naar hem toe, zetten hem overeind, raapten zijn chipjes op en drukten hem op het hart zijn shirtje nu goed vast te houden. Zo lief en ontzettend leuk om te zien! Je merkt aan de kinderen dat ze gewend zijn om naar elkaar om te kijken en elkaar te helpen. Ze dringen niet omdat ze dat ook niet hoeven omdat ze weten dat ieder zijn of haar deel echt wel krijgt.
Afrikanen zouden geen afrikanen zijn als ze niet op blote voeten lopen. Zo ook een jongetje dat voor ons liep uit de kerk. Op zijn blote voeten. Had hij geen schoenen dan? Jawel, in elke hand één. Op blote voeten loopt toch veel lekkerder? Schitterend! En zo blijven je schoenen waar je zo trots op bent nog mooi ook!
Allen heel hartelijk dank voor de vele betrokken reacties, via welke weg dan ook! Verschillende heb ik al overgeschreven en in mijn slaapkamer aan de muur gehangen! Bemoedigend! Dank!
Ontvang een hartelijke groet!
-
01 April 2015 - 09:50
Harry Droppert:
Hoi Woudiëtte,
Leuk om je ervaringen te lezen. Sterkte en zegen in je werkzaamheden toegewenst.
Met vriendelijke groet,
Harry Droppert (Voorlichter/Fondsenwerver Stéphanos) -
01 April 2015 - 15:55
Jannie Breedveld :
Hoi,
Mooi om je verhaal weer te lezen. Zo komt het voor ons een stapje dichterbij.
Ik zie het voor me hoe ze de chips in hun shirt stoppen, heerlijk!
En dat zingen dan.......dat is toch genieten!
Sterkte in alle dingen die op je pad komen
maar ook daarin de zegen van de Heere gewenst.
Groeten, Jannie -
01 April 2015 - 16:20
Anthony En Joyce:
Lieve Woudie,
Wat ontroerend om te lezen dat die kinderen zo naar elkaar omzien. Kunnen ze hier nog wat van leren en anders wij zelf wel!
We zijn blij om te horen dat t goed met je gaat en dat je het zo naar je zin heb!
Gods onmisbare zegen gewenst.
Liefs,
Anthony en Joyce -
01 April 2015 - 21:49
Ma Roodhorst:
Lieve Woudie,
Wat een wonder dat je mag genieten met de kinderen om je heen.
Zingen, chips eten en dan de liefde van de kinderen voor elkaar!
Mooi is dat.
Welterusten voor straks en de Zegen en nabijheid van de HEERE!
Liefs een een dikke kus van me.
Mams
-
03 April 2015 - 15:49
Heleen:
Ha Woudiette,
Bedankt voor je berichten, mooi om te volgen!
Een hele goede, gezegende tijd toegewenst!
Hart.groet, Heleen -
03 April 2015 - 17:26
Tanten Anne-Marie:
Ha Woudi,
leuk om je reisverslag te lezen. wat een ervaring weer voor je.
succes met je onderzoek. we wensen je heel goede gezegende Paasdagen toe. ws wel wat graden warmer dan in ons koude, winderige Holland.
lieve groet van Reinier, Anne-Marie, Jessica en Peter( waren net hier) Ralph en Rosemarie. -
03 April 2015 - 17:38
Mieke Baak:
Ha lieve Woudie,
Ik zie je zitten op de veranda en genietend maar ook observerend kijken naar de kinderen.
Heel fijn dat je naast je onderzoek al deze ervaringen mag opdoen. Vandaag op goede vrijdag denken we aan je en wensen je ook daar Gods paaszegen toe.
Heel veel liefs van ons.
Mieke en fam.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
