Nog zes maanden!
Blijf op de hoogte en volg Woudiëtte
15 April 2015 | Malawi, Blantyre
Een kleine gele vlinder dartelt voor me uit. Hoe mooi! Maar ook: hoe kwetsbaar! Het doet me denken aan meisjes en jonge vrouwen hier in Malawi.
Vandaag, 15-4-‘15 is het nog zes maanden tot 15-10-‘15… Vandaag over zes maanden hopen wij te trouwen! En wat zien we er naar uit, wat genieten we van de voorbereidingen!
Maar wat een immens contrast met jonge vrouwen hier…
Wanneer een meisje in Malawi voor het eerst ongesteld is, wordt er een feest bereid. Soms horen we de trommels hier op Stéphanos. Vervolgens wordt ze apart genomen door de oudere vrouwen van het dorp en wordt haar uitgelegd wat haar overkomen is, en dat ze nooit van haar leven ‘nee’ mag zeggen tegen een man. Daarna ‘wijdt’ een van de oudste mannen van het dorp haar in…
Of men kiest voor de andere manier van ‘inwijden’: Elk jaar zijn er in augustus zijn zomerkampen voor alle meisjes van 12/13 jaar. Dan krijgen ze twee weken theoretische voorlichting van een mannenstaf. En aan het eind van de twee weken volgt, bij wijze van afsluiting, het praktijkgedeelte…
Wat een gruwelijke wijze van ontering en traumatisering. Te triest voor woorden. En vaak krijgen ze, als ze al niet zwanger zijn, een geslachtsziekte, of zelfs HIV op de koop toe. Want deze mannen reizen het hele land door. Hyena’s… Er wordt slechts over hen gefluisterd. Want in Malawi is het taboe om over iets als relaties, laat staan seksualiteit te spreken. Maar ondertussen… Men vind het hier niet vreemd dat ik nog ongetrouwd ben, maar men vind het wel heel vreemd dat ik nog geen kind heb. ‘Elke vrouw heeft op haar twintigste wel een kind toch?’ zeggen ze dan… ‘Daar heb je geen huwelijk voor nodig…’
En wanneer iemand wel getrouwd is en maar de kinderen te druk of teveel worden gaat de man op zoek… naar een nieuw jong meisje en creëert een volgend nestje… Ook de weduwen zijn niet veilig, want de mannen weten welke huisjes 's nachts bijna leeg zijn...
De vragen buitelden over mijn hoofd toen ik dit zondag hoorde: En de Bijbelse waarden en normen dan? Waarom staat een moeder het toe dat haar dochter op zo’n wijze wordt ingewijd? Zeker omdat ze weet wat het is omdat ze hetzelfde heeft ondergaan? Waarom kan een moeder haar dochter daar niet voor beschermen? Of familie de weduwe? Ik stelde mijn vragen ook aan Karin van Meeuwen, die hier al bijna drie jaar in de dorpen werkt. En het antwoord bevestigde mijn bang vermoeden: een vrouw kan hier niet tegen de cultuur of wil van haar dorp in gaan. Een vrouw kan hier nooit nee zeggen of gillen. Want dan wordt ze verstoten. En verstoten worden betekend uiteindelijk de dood. Want een vrouw alleen kan niet overleven in Malawi. Je hebt het hele dorp (community) daarvoor nodig. En daarom kan er alleen verbetering komen wanneer het hele dorp een cultuurswitch maakt. Maar dat is niet eenvoudig…
Wat een trieste, harde werkelijkheid!
Deze kinderen, jonge meisjes, vrouwen: wat zijn ze ontzettend kwetsbaar!
Wat prachtig om dan langs de lokalen van de groepen 7 en 8 te lopen en te zien dat er onderwijs gegeven wordt over relaties, seksualiteit, HIV enzovoort! Zo broodnodig! Hoewel we soms aan meisjes uit deze groepen die wel bij familie wonen maar hier op school zitten, al kunnen zien dat ze reeds hun onschuld verloren hebben… Een kleine gele vlinder... Hoe mooi! Maar ook: hoe kwetsbaar!
Hoe kunnen we deze kinderen, meisjes en vrouwen minder kwetsbaar maken? Ik bespaar u ons urenlange gesprek, geeft slechts de uitkomst: Een nieuwe variatie van de bekende slogan:
Geef iemand een vis, en je voed hem voor vandaag
Leer iemand vissen, en je voed hem totdat de hengel kapot is
Leer iemand hengels maken, en je voed hem, en de mensen rondom hem, voor het leven…
Want waar aarde is daar is materiaal.
Wel heel mooi en positief om te melden is dat Malawi het vijfde Millennium Development Goal ‘Kindersterfte van kinderen onder de vijf jaar met 2/3 terugdringen’ reeds in 2013 heeft gehaald, een bijzondere prestatie die slechts enkele landen hebben kunnen halen!
PS: afgelopen zaterdag de grote diversiteit aan souvenirs gezien: verftekeningen; dieren, kaarsenstandaards, krukjes en kettingen allemaal van hout; geknoopte armbandjes enzovoorts. Mochten er mensen zijn die graag iets Malawiaans willen hebben en de lokale bevolking willen steunen kun je bij mij wel iets bestellen!
Ontvang een hartelijke groet!
Vandaag, 15-4-‘15 is het nog zes maanden tot 15-10-‘15… Vandaag over zes maanden hopen wij te trouwen! En wat zien we er naar uit, wat genieten we van de voorbereidingen!
Maar wat een immens contrast met jonge vrouwen hier…
Wanneer een meisje in Malawi voor het eerst ongesteld is, wordt er een feest bereid. Soms horen we de trommels hier op Stéphanos. Vervolgens wordt ze apart genomen door de oudere vrouwen van het dorp en wordt haar uitgelegd wat haar overkomen is, en dat ze nooit van haar leven ‘nee’ mag zeggen tegen een man. Daarna ‘wijdt’ een van de oudste mannen van het dorp haar in…
Of men kiest voor de andere manier van ‘inwijden’: Elk jaar zijn er in augustus zijn zomerkampen voor alle meisjes van 12/13 jaar. Dan krijgen ze twee weken theoretische voorlichting van een mannenstaf. En aan het eind van de twee weken volgt, bij wijze van afsluiting, het praktijkgedeelte…
Wat een gruwelijke wijze van ontering en traumatisering. Te triest voor woorden. En vaak krijgen ze, als ze al niet zwanger zijn, een geslachtsziekte, of zelfs HIV op de koop toe. Want deze mannen reizen het hele land door. Hyena’s… Er wordt slechts over hen gefluisterd. Want in Malawi is het taboe om over iets als relaties, laat staan seksualiteit te spreken. Maar ondertussen… Men vind het hier niet vreemd dat ik nog ongetrouwd ben, maar men vind het wel heel vreemd dat ik nog geen kind heb. ‘Elke vrouw heeft op haar twintigste wel een kind toch?’ zeggen ze dan… ‘Daar heb je geen huwelijk voor nodig…’
En wanneer iemand wel getrouwd is en maar de kinderen te druk of teveel worden gaat de man op zoek… naar een nieuw jong meisje en creëert een volgend nestje… Ook de weduwen zijn niet veilig, want de mannen weten welke huisjes 's nachts bijna leeg zijn...
De vragen buitelden over mijn hoofd toen ik dit zondag hoorde: En de Bijbelse waarden en normen dan? Waarom staat een moeder het toe dat haar dochter op zo’n wijze wordt ingewijd? Zeker omdat ze weet wat het is omdat ze hetzelfde heeft ondergaan? Waarom kan een moeder haar dochter daar niet voor beschermen? Of familie de weduwe? Ik stelde mijn vragen ook aan Karin van Meeuwen, die hier al bijna drie jaar in de dorpen werkt. En het antwoord bevestigde mijn bang vermoeden: een vrouw kan hier niet tegen de cultuur of wil van haar dorp in gaan. Een vrouw kan hier nooit nee zeggen of gillen. Want dan wordt ze verstoten. En verstoten worden betekend uiteindelijk de dood. Want een vrouw alleen kan niet overleven in Malawi. Je hebt het hele dorp (community) daarvoor nodig. En daarom kan er alleen verbetering komen wanneer het hele dorp een cultuurswitch maakt. Maar dat is niet eenvoudig…
Wat een trieste, harde werkelijkheid!
Deze kinderen, jonge meisjes, vrouwen: wat zijn ze ontzettend kwetsbaar!
Wat prachtig om dan langs de lokalen van de groepen 7 en 8 te lopen en te zien dat er onderwijs gegeven wordt over relaties, seksualiteit, HIV enzovoort! Zo broodnodig! Hoewel we soms aan meisjes uit deze groepen die wel bij familie wonen maar hier op school zitten, al kunnen zien dat ze reeds hun onschuld verloren hebben… Een kleine gele vlinder... Hoe mooi! Maar ook: hoe kwetsbaar!
Hoe kunnen we deze kinderen, meisjes en vrouwen minder kwetsbaar maken? Ik bespaar u ons urenlange gesprek, geeft slechts de uitkomst: Een nieuwe variatie van de bekende slogan:
Geef iemand een vis, en je voed hem voor vandaag
Leer iemand vissen, en je voed hem totdat de hengel kapot is
Leer iemand hengels maken, en je voed hem, en de mensen rondom hem, voor het leven…
Want waar aarde is daar is materiaal.
Wel heel mooi en positief om te melden is dat Malawi het vijfde Millennium Development Goal ‘Kindersterfte van kinderen onder de vijf jaar met 2/3 terugdringen’ reeds in 2013 heeft gehaald, een bijzondere prestatie die slechts enkele landen hebben kunnen halen!
PS: afgelopen zaterdag de grote diversiteit aan souvenirs gezien: verftekeningen; dieren, kaarsenstandaards, krukjes en kettingen allemaal van hout; geknoopte armbandjes enzovoorts. Mochten er mensen zijn die graag iets Malawiaans willen hebben en de lokale bevolking willen steunen kun je bij mij wel iets bestellen!
Ontvang een hartelijke groet!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
