Het is zover...

Nieuwsbrief 4

Maar Jezus zeide tot hen: geeft gij hun te eten


maart, Papendrecht

Lieve familie, vrienden en bekenden,

Het is zover! Vandaag hoop ik te vliegen naar Blantyre, Malawi! Steven zal deze nieuwsbrief doormailen wanneer ik goed aangekomen ben, meteen om dat door te geven.

De laatste weken druk geweest met veel voorbereidingen: het onderzoeksplan meer in detail uitgewerkt, het praktijkonderzoek voorbereid, koffers ingepakt, gewogen en opnieuw ingepakt, documenten gekopieerd, steeds op tijd de anti-malariapil ingenomen (gelukkig nagenoeg zonder bijwerkingen!) enzovoorts. De koffers zijn mudjevol en bijna op de gram aan het maximum gewicht (benieuwd of 1 koffer te zwaar zal worden bevonden). Pennen, potloden, puntenslijpers, schriften, kleurboeken, tandenborstels, tandpasta, kinderbijbel, ondergoed, crocs… Dank voor de enorme vrijgevigheid! Hier zullen ze in Malawi erg blij mee zijn! Daarnaast zit er nog koffie, kaas, stroopwafels drop etc voor de zendingswerkers in mijn koffer. Gelukkig heb ik nog wat ruimte in mijn handbagage, dat ik, zodra mijn handbagage gewogen is, mn trui uit kan doen en m’n zware wandelschoenen kan wisselen en daarin stoppen, dat scheelt alweer!

En vandaag is het eindelijk 24 maart!

Gisterenavond heb ik thuis in Sliedrecht al afscheid genomen. Het was fijn om samen als gezin psalm 121 te zingen, en het lied ‘Laat mij zijn een instrument, Heere in Uw hand; en gebruik mij waar Gij wilt, dat ik U dienen zal’. Wat geeft het mij een vreugde, maar ook rust: na zoveel jaar biddend uitzien eindelijk Gods opdracht te mogen gaan vervullen. Niet in eigen kracht, want dan komt er nooit iets van terecht. Maar zal Hij Die de opdracht gaf dan ook niet zelf voor de vervulling zorgen?

Toch ben ik me ook bewust van de emotionele kracht die deze reis van me zal vragen. Wat een wereld van verschil: niet alleen de 20 graden temperatuurverschil, huidskleur en natuur. Maar vooral cultuurverschillen, armoede, en ziekte: Aids is onomkeerbaar. De kwaliteit van leven kan zeker verhoogd worden door medicatie en goede voeding, maar genezen is onmogelijk. Uiteindelijk vermageren patiënten heel snel, een teken dat het overlijden niet lang meer op zich laat wachten. Dan helpt voeding niet meer...
Ook zullen de gevolgen van de watersnood in januari/februari nog goed te merken zijn. Gelukkig ben ik niet alleen, maar is er het team van Stéphanos en kan ik alles ook van me afschrijven, voor mezelf en stukjes richting jullie. Momenteel zijn de internetmogelijkheden best goed, daarom verwacht ik vooral te schrijven via woudie.waarbenjij.nu U/jij kunt daar je emailadres invullen zodat er een mailtje in het postvak komt wanneer ik iets geschreven heb.

Als laatste wil ik jullie nog een aanbeveling doen: Lees (als gezin) het boek Rijk en arm ontmoeten elkaar, uitgegeven voor het 40-jarig bestaan van Woord en Daad. Lees het niet wanneer je niet eerlijk in de spiegel en in je eigen hart wilt kijken; lees het wanneer je werkelijk rentmeester wilt zijn en je naaste liefhebben als jezelf. Hier staan scherpe, maar heel leerzame lessen in!




Ontvang een hartelijke groet, ook van Steven!

Woudiëtte



Danken:
- Voor zo’n goede voorbereidingstijd en zoveel sponsoring!
- Dat zoveel mensen liefdevol om ons heen staan en voor ons bidden.
Bidden:
- Voor een behouden aankomst in Malawi en een emotionele en lichamelijke kracht voor een goede overgang naar de andere cultuur.
- Voor al het zendingswerk, ook in ons eigen land. Elk mens heeft Christus nodig als persoonlijke Borg!