Lieve familie, vrienden en bekenden,

Als vierdejaarsstudent Voeding & Diëtetiek ben ik naarstig op zoek geweest naar een afstudeerplek. Een plaats waar ik me helemaal zou kunnen geven doordat de opdracht echt bij mij zou passen. Maar wanneer is een opdracht passend? Samen met een begeleidende docent en ook met mijn vriend Steven heb ik hier het afgelopen jaar regelmatig over gebrainstormd. Want het werd steeds duidelijker: ontwikkelingswerk trekt! Niet zomaar even, maar al jaren en steeds sterker. Toen ik in Wageningen was voor een minor (Voeding bij) Humanitaire hulp en wederopbouw werd het duidelijk: God roept mij om anderen in ontwikkelingslanden te ondersteunen in hun zoektocht naar goed voedsel.

In september en oktober heb ik bij verschillende organisaties gesolliciteerd. Maar de eerste drie gaven als antwoord: Interessant, en goede voeding is heel belangrijk, maar wij hebben op dit moment geen project voor je. Als je echt niets kan vinden mag je nog eens contact opnemen.

Daar zat ik dan, met mijn roeping. Heere, wat is Uw weg? Maar ik hoefde niets te doen, want ik had nog bij een vierde organisatie gesolliciteerd, die wel gereageerd hadden, maar het daarna stil bleef. Toen kwam er een nieuwe mail: Graag willen we, samen met God, een weg inslaan. Wij hebben je nodig!

Na verdere mailwisseling en gesprekken ben ik op 15 december aangenomen door stichting Stéphanos om voor hen onderzoek te doen naar de voedingstoestand van kinderen met HIV/aids in hun weeshuizen.

Vanaf 25 januari hoop ik als afstudeerproject fulltime onderzoek te gaan doen, waarbij ik van eind maart tot en met eind april in Malawi hoop te verblijven.

In mij is geen kracht, maar God heeft alle macht
zou Hij die sprak, dit niet zelf vervullen?

Bidden jullie mee?